EDANUR - GÜLNİHAL

Mamak -ANKARA

" Bir Gece yarısıydı sanırım 
Bir anda uykudan kalktım
çok ilginç bir ışık gördüm
ama odanın ışığı kapalıydı
bir baktım saat 3:30 gece
facir vaktipeki gördüğüm bu ilginç ve 
bu kadar güçlü ışık nereden gelmekteydi
birden şaşırıp kaldım baktım ki 

elimin yarısı duvarın içinde
hemen elimi çıkardım korku içinde
oturup elime bakıyordum
tekrar elimi duvara dogru uzattım yine elim
duvarın içine giriyordu

bir gülümseme sesi duydum
Yüzümü kardeşime dogru çevirdim
yatıyordu
korku içinde yatağımdan kalkıp kardeşimi
uyandırmaya gittim
ama cevap vermedi
Annemin odasına doğru gittim
Babamı uyandırmaya çalıştım

birilerinin bana cevap vermesini istiyorum
ama kimse cevap vermiyordu
Annemi uyandırmak üzereyken
baktım ki Annem uykudan uyandı
uykudan uyandı ama benimle konuşmuyordu

" Bismillahirrahmanirrahim " diyordu ve tekrarlıyordu
Babamı uyandırdı
" Kalk kalk bir bakalım çocuklara " dedi Annem
Babam
" şimdi zamanımı bırak uyuyayim yarın ola hayr ola "
dedi
Babam
ama Annemin ısrarı üzerine
Babam kalkıverdi şaşkınlık içerisinde beraber
odamıza doğru geldiler
başladım bağırmağa
" Anne, Baba " ama hiç birisi
cevap vermiyordu
Annemin elbisesini çekiyor beni dinlemesini istiyordum
ama Annem beni hissetmiyordu
başladım Annemin arkasından yürümeye
ta bizim odaya kadar
odamıza girdi ve ışıkları açıverdi
ama benim için fark etmiyordu çünkü
benim için her taraf zaten ışıktı
tam o sırada çok ilginç bir şeyle karşılaştım 
kendi vücüdumu  gördüm
evet kendi vücudumu
oturup kendi kendimi seyrediyordum, iki taneydim
kendi kendime soruyordum
" kimdir bu acaba? Nasılda bana benziyor "
başladım kendi kendimi uyandırmaya
bu kabustan kurtulayım diye
ama uyanamadım

Babam dedi ki " bak yatıyorlar işte
hadi yerimize gidelim "
ama annem sakin olamadı ve benim uyuduğum
yatağa doğru gelerek
beni uyandırmaya başladı
" kalk Muhammed kalk bana cevap ver
ama cevap veremiyordu "
 bir kaç defa uğraştı ama yok.
Birden baktım ki babamın gözlerinden yaşlar dökülüyor
o Babam ki şimdiye kadar onun göz yaşlarını görememiştim
bağırışmalar başladı oracık yerden
kardeşim uyandı ve sordu
" Anne ne oldu? " dedi
Annem ona bağırarak ve hıçkırarak
" Ağabeyin Muhammed ölmüş "
çok acıklı bir şekilde ağlıyordu
Bağırışmalar fazlalaşmıştı
Ben ne yapacağımı
şaşırmıştım
Anneme giderek
" Anne ağlama ben burdayım
bak bana" dedim
fakat cevap vermedi sanki beni görmüyordu
ve kesinlikle duymuyordu
kimse bana cevap vermiyordu
Neden?
oturup ağlamaya başladım
buradayım işte dedim
ama kimse cevap vermiyordu
başladım
bağırmaya " ya Rabbi, ya Rabbi
ne olur beni bu rüyadan
ve olduğum durumdan kurtar "

uzaktan bir ses duydum ve geldikçede yükseliyordu
bu ses Allah’u Tealanın
bir Ayet-i kerimesiydi

( Andolsun sen bundan gaflette idin
derhal biz senin perdeni kaldırdık.
Bugün artık gözün keskindir  )
Birden iki kişi beni tuttular
ama insan değillerdi
çok korktum 
başladım bağırmaya
" bırakın beni  siz kimsiniz 
Ne istiyorsunuz " dedim
" kabire kadar senin gardiyanlarınız " dediler
"ben ölmedim, daha yaşıyorum " dedim
" neden beni kabire götürüyorsunuz 
bırakın beni ! Ben hissediyorum, konuşuyorum
ve görüyorum, ben ölmedim "
bana gülümseyerek cevap verdiler

" Dediler ki
ey insanlar sizler çok ilginç yaratıksınız
sanıyorsunuz ki ölüm hayatın sonudur
ama bilmiyorsunuz ki asıl olan
sizin yaşadığınız hayat
bir rüyadan ibaret olup
öldüğünüz zaman uyanıyorsunuz "
beni kabire doğru çekiyorlardı hala
yoldayken baktım ki benim gibi insanlar
ve yanlarında da aynı o iki yaratıktan var
kimi ağlayor kimi gülüyor ve kimi ise bağırıyordu
" onlara sordum neden
böyle yapıyorlar? " dedim
dediler ki
" bu insanlar
şaşkınlık içerisindeler
nereye gittiklerini biliyorlar
kimisi dalalettedir " dediler
korku içinde sözlerini keserek sordum:
ateşe gidiyorlar mi yani?
" evet " dediler
konuşmalarına devam ederek
" o gülenler ise cennete gidiyorlar "
hemen sordum onlara
" peki ben nereye gideceğim? "
dediler ki
" sen bazen iyi gidiyordun,
bazende kötü
bazen tövbe edip ertesi gün günah işliyordun
ve izlediğin yol tam olarak belli değildi
ve hep öyle yitik kalacaksın" dediler
sözlerini korku içerisinde keserek sordum:
yani ben ateşemi gidiyorum yoksa?
dedim
Onlarda
"  Allahın rahmeti geniştir ve yolculukta
uzundur" dediler
yüzümü çevirdim korku içerisinde baktım ailem
Babam, Amcam, kardeşlerim ve akrabalarım hepsi
Bir sandık içinde beni taşıyorlardı
Onlara korkarak gittim ve onlara dedim ki
" benim için dua edin lütfen "
Ama kimse bana cevap vermiyordu
kimi ağlıyordu kimi ise hüzünlüydü
Kardeşime giderek
" dikkatli ol dünyanın fitnesi seni kandırmasın "
Beni duymasını çok isterdim
O iki melek beni kabirdeki cesedimin
üzerine bağladılar
baktım ki babam toprak atıyor üzerime
Kardeşlerim topak atıyor
Ordaki insanlar hepsi üzerime
toprak atıyordu
dedim ki
" Ah ! keşke onların yerinde olsaydım
Allaha tövbe etseydim
dün sabah namazımı kılsaydım
Keşke her gün rabbime dua etseydim
Keşke her gün tevbemi yenileseydim
Keşke kötülüklerden uzak dursaydım
Başladım bağırmaya
" Ey insanlar dikkatli olun dünya
hayatı sizleri kandırmasın "
en azından birisinin beni
duymasını çok isterdim
Peki sen beni duyuyormusun
Sen beni bu yazıyı okurken
duyuyormusun
 

Lütfen herkese gönder
eğer göndermesi sana zor geliyorsa
daha iyi olacak belkide
çünkü sevabını hak
etmiyorsun
ama kabirde olduğun zaman
o zaman işte
Ah keşke gönderseydim
süphanallah ve bihamdihi süphanallahul azim

EDANUR - GÜLNİHAL

Mamak -ANKARA